සුබ උපන්දිනයක්

වෙලාව කියන දේ උනත් සාපේක්ෂ දෙයක්. වෙලාවකට හෙමින් යනවා වගේ දැනෙන වෙලාව සමහරක් වෙලාවට අල්ලන්නත් බැරි තරම් වේගෙන් අපෙන් ඈතට යනවා.සරසවියෙන් නික්මෙන්න තව හරියටම සති 8ක් වත් නෑ. ජීවිතේට මහා පුදුම දේවල් ගොඩක් උරුම කරලා දීපු අවුරුදු 4ක් නිමවෙන්න යන්නේ හරි ඉක්මනින්. මම අද කියන්න යන්නේ විශ්ව විද්‍යාල ජීවිතෙන් සමුගැනීම ගැන නෙවෙයි . එකට තව කල් තියෙනවනේ .

අද පුංචි සැමරුමක් තමයි කරන්න යන්නේ. හරියටම අද එහෙම නැත්නම් ඔක්තෝම්බර් 20 වෙනකොට විශ්ව විද්‍යාල ජිවිතේ ඇතුලේ රසායන හා ක්‍රියාවලි ඉංජිනේරු කියලා විෂය ක්ෂේත්‍රයකට ඇවිල්ලා අවුරුදු 3ක් වෙනවා. උපාධියේ අවුරුදු 4 ඇතුලේ වැඩියෙන්ම අපි හිටපු තැන තමයි අපේ මේ chemical පවුල. ළමයි 80 දෙනෙක් එක්ක එක එක්කෙනාගේ එක එක හීනත් එක්ක එක ගමනක් යන්න පටන් ගත්තට අද වෙද්දී ඒක 79 ක් දක්වා අඩු වෙලා. හිතට දුකයි අපේම සගයෙක්ව අතෑරලා අපිට යන්න වෙච්චි එක ගැන. එත් මොනවා කරන්නද ජිවිතේ කියන්නේ හිතන පතන දේම විතරක් නෙවෙයි නේ.

අවුරුදු 6 කට කිට්ටුවෙන බ්ලොග් ලෝකේ ඇතුලේ මම එක පාරක් වත් chemical එක ගැන ලියලා නැතුව ඇති. හැබැයි ඒ ලියන්න දෙයක් නැතුව නම් නෙවෙයි. ලියන්න දේවල් තොර බේරා ගන්න බැරුව තමයි. 

 chemical එක ගැන කතා කරද්දී හැමතිස්සෙම වගේ හිතට දැනෙන ඒ නිදහස. ඒ කිව්වේ මොරටුව කියන කාන්තාරයක් වගේ පරිසරයක් ඇතුලේ ලස්සනට ගස් කොලන් තියෙන හුස්ම ගන්න පුළුවන් නිදහස් පරිසරය ඇත්තටම chemical එකට මාරම සම්පතක්. මේ අවුරුදු 3 ට මේ chemical එක ඇතුළෙන්ම අපිට පුළුවන් උනා ගොඩක් දේවල් කරන්න. අභියෝග බාරගන්න කැමති කොල්ලෝ ටිකක් වගේම එකටම හරියන කෙල්ලෝ ටිකක් සෙට් වෙච්චි නිසා අපිට පුළුවන් උනා මේ අවුරුදු 3 දී අපේ යුතුකම ඉටු කරන්න. 

 අපි මුලින්ම ආපු ගමන් කලේ අපිට පහල batch එකේ අයව පිළිගන්න වැඩසටහන දෙපාර්තමේන්තුවක් විදියට එකතු වෙලා කරන එක. අනික් දෙපාර්තමේන්තු වගේම අපිත් පුළුවන් විදියට අපේම දෙයක් කළා. හැබැයි එතකොට අපි හම්බෙලා සති 3ක් වත් තිබුනේ නෑ. ඊට පස්සේ mid break එකට කලින් කරන්න බැරි වෙයි කියලා කට්ටිය කියපු පැදුරත් ලස්සනට කළා. හැබැයි chemical එකත් එක්ක වැස්සට තියෙන බැදීම නිසා අන්තිම දවසේ ටිකක් දුක්බර මතකයක් අපි හැමෝටම උරුම උණා. හැබැයි ඒ වැටුණ තැනින් අපි නැගිට්ටා. ඊට පස්සේ ඊලග semester එකේදී dep එකේ ඉන්න සියලුම ලෙවල් වල කට්ටිය එක්ක cricket, netball , football , volleyball tournament එකක් සංවිධානය කරන්නත් අපිට පුළුවන් උණා. හිටපු පොඩිම batch එක විදියට cricket තරගාවලිය දිනන්න ලැබීමත් ඇත්තටම සතුටක් උනා.

ඒ semester එකේම අන්තිමට අපි සමාජ සේවයක් කරන්න ලෑස්ති වෙනවා. අනුරාධපුරේ ඉස්කෝලෙකට පුංචි පුස්තකාලයක් හදලා දෙන ඒ පුංචි සිහිනය අපි යථාර්තයක් කරනවා හැබැයි ඒකට හිතුවට වඩා කල් යනවා. කොහොම හරි ඒ පුංචි හිත් වලට සතුටක් දෙන්න ලැබුන එකනම් ඇත්තටම සතුටක්. නේ

කාලයත් එක්ක ඊළගට අධ්‍යාපන වැඩ වලටත් යොමුවෙන අපේ කට්ටිය 5 වෙනි semester එක වෙද්දී out bound programme එකක් කරනවා දෙපාර්තමේන්තුවේ අධ්‍යයන අනධ්‍යයන සේරමත් එකතු කරගෙන. ඒ වගේම අපි අමතක කරන්නේ නෑ අපේ විශ්ව විද්‍යාලය ලගම තියෙන පුංචි ඉස්කෝලේ. අපිට පුළුවන් වෙනවා IET එකත් එක්ක එකතුවෙලා රසායන හා ක්‍රියාවලි ඉංජිනේරු ශිෂ්‍ය සංගමය විදියට ඒ ළමයින්ටත් 5 වසරට ඕනා කරන ගණිතය , ඉංග්‍රීසි , දෙමළ වගේ දේවල් කියලා දෙන්න.

 කොහොම හරි අපි එකී  මෙකී වැඩත් එක්ක අපේ යන පාරවල් හදාගන්නවා training period එකත් එක්ක. දෙපාර්තමේන්තුවේදී එක සමාන දේවල් ඉගෙන ගත්ත අපි වෙනස් වෙනස් ආයතන වල පුහුණුවට යනවා. සමහරු තෙල් සංස්ථාවේ වැඩට යන අතරේ තවත් සමහරු බහුජාතික සමාගම් වල වැඩට යනවා. අපේ පාරවල් අපි හදාගන්න උත්සාහ කරනවා.

 ඔහොම ඉදල අපි ආපහු එනවා අපේ දෙපාර්තමේන්තුවටම අන්තිම අවුරුද්ද ඉගෙන ගන්න. design , research අතරේ අපි අපිව හොයන්න ගන්නවා. ජාතික රසායන හා ක්‍රියාවලි ඉංජිනේරු සමුළුව රටටම දැනෙන විදියට කරන්නත් ඔය කිව්ව කොල්ලෝ කෙල්ලන්ට පුළුවන් වෙනවා.

ගොඩක් බාහිර වැඩ අපි කරන්න ඇති. ඒ අතරේ අපි ඉගෙන ගන්නත් ඇති. ට්‍රිප් ගොඩාරියක් යන්න ඇති. ජිවිතේ මිනිස්සුන්ව අදුරගන්න ඇති.ඕන තරම් බැන කියාගන්න ඇති.විහිළු තහළු කරන්න ඇති , ඇස් රතු කරගන්න ඇති එත් අපි එක පවුලක් ආදරෙන් බැදුන CHEM13 එකම එක පවුලක්.

තව සති 8 කට වඩා අපිට එකට ඉන්න බැරි වෙයි. එකිනෙකාගේ ජිවිත ගමන් මග වෙනස්. අපි ආපහු හම්බවෙයි. හැබැයි හැමෝම එකම වෙලාවක හම්බවෙන්න පුළුවන් වෙයිද කියන්න දන්නේ නෑ. ඉතින් මේ ලෝකේ හරි පුංචියි. අපි ආපහු මුණ ගැහෙයි , එතකං සුබ උපන්දිනයක් CHEM13.