මිය යන්න සුදානම් ....

ජිවිතේ හරි පුදුමාකාරයි වෙලාවකට ,හිතාගන්නවත් බැරි තරමට සංකීර්ණයි. කාලෙකට පස්සේ ආයෙත් බ්ලොග් එක ලියන්න හිතුනා සංකීර්ණ බව වැඩි වෙච්චි නිසාම. assignments , Submission, mid , quiz, design අස්සේ හුස්ම ගන්නවා කියන එකත් අමතක වෙලා තියෙන්නේ.

අද මට කතා කරන්න හිතුනේ මරණය ගැන. අපි ජිවිතේ ගැන කතා කළා , ආදරේ ගැන කතා කළා , හැබැයි මරණය ගැන අපිට කතා කරන්න බැරි උනා. බැරි උනා නෙවෙයි අපි හරි අකමැති මාතෘකාවක් තමයි මරණය. හැබැයි අපි හැමෝම දන්නවා දවසක මේ හැමදේම අතෑරලා අපිට යන්න වෙනවා කියලා. 

                                ඔන්න ඔතනදි සැනසීමෙන් මැරෙන්න තියෙනවනම් ඒක තමයි ජිවිතයට වටින්නේ. අපි හම්බුකරපු වත්කම වත් , ගත්තු දේපල වත්, ඉගෙන ගත්ත උපාධි වත් එතකොට වැදගත් වෙන්නේ නෑ. වැදගත් වෙන්නේ අපි කරපු හොද දේවල් විතරයි. හොද දේවල් කරන්න සල්ලිම අවශ්‍ය නෑ. එකට ඕනා වෙන්නේ අපේ චේතනාව විතරයි. චේතනාව හොදනම් හොද දේවල් ඉබේටම කරන්න පුළුවන්.
“ජිවිතේ අපි හැමෝටම කාලයක් එනවා ආපහු හැරිලා බලද්දී සතුටු වෙන්න බැරි “ බුද්ධ දර්ශනය අනුවනම් එකට කියන්නේ කර්මය පඩිසන් දෙන කාලය කියලා.ඔන්න ඔය කාලේදී අපිට කරන කිසි දෙයක් හරි නොයන්න පුළුවන්. ඒවා පෙර ආත්මයෙන් අපි ගෙනාපුවත් වෙන්න පුළුවන් . හැබැයි මේ බවයේදී අපිට පුළුවන් හොද දේවල් කරන්න. එතකොට මතු අත්බවයකදී අපිට හොදින් ඉන්න පුළුවන්.
එත් අපි මොන දේ කලත් හිතන්නේ මේ ජිවිතේ සුවය ගැන විතරයි. හම්බකරගන්නෙ මේ ජීවිතේට විතරයි. අපි අතින් කොච්චර නම් පව් වෙනවා ඇත්ද ? අපි කොච්චර හිතාමතා වැරදි කරනවා ඇත්ද ?
මැරෙනවා කියලත් දන්නවනම් ඇයි අපි මෙච්චර මේවා පස්සෙම යන්නේ. මැරෙන මොහොතේදී අපේ හැමදේටම අනුපිළිවෙලක් හැදෙනවා. එතැනදී අපි කරපු පිං වලට වඩා පව් වැඩිනම් අපේ මරණ මොහොත වගේම මතු බවයත් නරක වෙන්න පුළුවන්.
තරුණ කාලේදී පිං කරමු. වයසට ගියාම හැරිලා බලද්දී අඩුම තරමේ සතුටුවෙන්න ඒ වගේ දෙයක් හරි තියෙනවනම් කොච්චර හොදද , ලෝකෙට පේන්න නෙවෙයි හිතට දැනෙන්න පිං කරමු . මාරයා එන වෙලාව අපි දන්නේ නෑ . හැබැයි එන වෙලාවට අපි යන්න සුදානම් නම් අපි මෙලොව පරලොව දෙකම ජය අරගෙන ඉවරයි.
ජිවිතේ කියන්නේ මරණය ගැනම හිතන එක නෙවෙයි. හැබැයි මරණය නෑ කියලා හිතලා වැඩ කරනවට වඩා ජිවිතේ හැමදේම යථාවාදීව දකින්න පුලුවන්නම් මේ පුංචි රට මීට වඩා ගොඩක් සුන්දර වේවි .